Wchodząc do kuchni właściwie nigdy nie wiem co będę przyrządzać. Nie mam konkretnego planu, no chyba, że konkretnym planem można nazwać czy danie będzie słodkie czy słone. Nie korzystam raczej z przepisów, chyba mnie przerastają, nie znam się, nie mam czasu, wszystko robię intuicyjnie. Myślę jedynie o tym, czy to co zrobię zostanie wszamane przez moje dziecko i narzeczonego. Otwieram lodówkę, patrzę, patrzę, to mam to mam, tego nie, trudno, wezmę coś innego.
No i dobrze, ziemniaki ugotowałam. Takie tylko ugotowane to nuda, podpieczemy trochę. No to jak ziemniaki się podpiekają, wcześniej posypałam tymiankiem i czerwoną papryką, to mam wolne ręce. Ciach... kawałki kurczaka na patelnię, trochę marchewki, dużo suszonych owoców (tony zostały od świąt), no i orzechy włoskie (mamy drzewo przed domem, więc od jakiegoś czasu do wszystkiego je dodaję), ooo są też migdały. Dawaj je wszystkie. Podprażone dodaję do kurczaka na drugą patelnię, a teraz chlap łyżka miodu klonowego i jeszcze jedna... Przykrywam i czekam... Ziemniaki gotowe no to siup do kurczaka. Zamerdać do kupy razem i jeść, aż uszy się zatrzęsą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz